Açıklama
Gecenin sesiyle konuşurdum şiirlerle,
Dizeler bölüşürdü suskunluğumu
Bir mısranın kalbinde.
Sonra yine o sessiz sokak kedisi,
Zaman çekilirdi usulca camımdan,
Kimse halden bilmezdi,
Otuzuna varmadan uğrardım bir eski mezar taşına.
Bir Haziran akşamı serinliği dolardı içime
“Ben olmasam da olur,” derdim,
Ama belki
Böylesine kırık dökük kalmazdım.
Köhne kaldırımlarda yürürken yazardım rüzgâra,
Ay ışığına dönmüştü bütün düşler.
Belki bir gün karar verilirdi,
Kuşlar serbestçe ötebilir,
Ve çocuklar ağlamadan şeker yiyebilirlerdi.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.